Trip through South Africa

De laatste twee weken in Zuid-Afrika. Op reis, veel zien en beleven en afscheid nemen...

19/12/2009

De eerste dag. Kwart over 6 opgestaan, om kwart over 6 was de taxi er. Ophalen bij de backpacker was om 6.45, maar je moet een kwartier van te voren klaar zijn om te gaan. PE is de eerste stad van de bazbus, maar toch slaagde de bus er in om een uur te laat te zijn. Uiteindelijk dus wel op weg, we waren met zijn 5en en de chauffeur. In Tsitsikamma kwamen er vier bij en in Storm’s River één persoon. In Plettenberg Bay(Plet) gingen er zes uit en hebben we 3 kwartier gewacht voordat de bus verder ging. Uiteindelijk kwam de nieuwe chauffeur en gingen we verder….alleen de bus startte niet! Dus wij de bus uit, trailer afkoppelen en toen reed de bus achteruit (het was een helling) totdat de motor aansloeg. De eerste stop na Plet was Knysna, waar ik er uit ging. Island Vibe Backpackers heette het en ik sliep in een gemengde dorm. Op dat moment was er nog maar één bed bezet, van een Nederlandse jongen waar ik ’s avonds mee gegeten heb. Na mijn tas weg gezet te hebben ben ik gelijk naar de Vodashop gegaan, aangezien ik niet meer kon bellen en sms! Na 3 kwartier(de winkel was inmiddels al een half uur dicht) proberen is het ze gelukt om mijn simkaart weer normaal te laten werken, al was ik wel de helft van mijn telefoonboek kwijt. Daarna wat boodschappen gedaan en ook nieuwe schoenen gekocht. De rest van de middag heb ik in de zon doorgebracht, ’s avonds pizza gegeten en de overige roommies ontmoet. Daarna vroeg naar bed, aangezien de dag ’s ochtends vroeg begonnen was.

20/12/2009

Na een onrustige nacht om kwart voor 8 mijn bed uit, aangezien ik om half 9 opgehaald zou worden om te gaan paragliden. Na al die jaren in Oostenrijk het gezien te hebben, ging ik het nu echt zelf doen. Uiteindelijk was het kwart over 9 toen ik opgehaald werd, waarna we naar Sedgefield reden(ongeveer 15 km van Knysna). Hier gingen we de lucht in. Harnas aan en een paar korte instructies en dan gaan we! Als je eenmaal in de lucht zit, zit je in je harnas, als een soort stoel. De instructeur doet alles en je hoeft alleen maar te genieten. Super mooi! Na ongeveer 20 minuten werd de landing voorbereid. Het is de bedoeling dat je dan uit de zithouding komt en op je voeten landt. Dat lukt, maar de druk viel ik daarna natuurlijk toch nog op mn knieën, maar goed. Ik was niet de enige! Er stonden nog meer vluchten gepland, maar in Sedgefield was inmiddels te veel wind, dus reden we door naar Map of Africa in Wilderness. Hier waren zeker al 10 paragliders in de lucht en zelfs vanaf de grond was het uitzicht schitterend. Rond half 2/2 uur was ik terug in Knysna. Omgekleed en boodschappen gedaan, daarna lekker in de zon met een boek. Inmiddels waren mijn 5 nieuwe roommies er, 5 jongens uit Jo’burg die de hele middag hebben liggen slapen. ’s Avonds ben ik uit eten geweest met 3 Duitse meisjes, 1 uit de VS en een (andere) jongen uit Jo’burg. We hebben gegeten aan de Waterfront met mooi uitzicht. Jammer genoeg lukte de foto’s niet door het glas. Daarna terug naar het hostel, waar ik begonnen ben met het opschrijven van dit verhaal. Mijn laatste voornemen van deze zondagavond was Studio Sport kijken, maar door de sneeuw waren alle wedstrijden afgelast! Uiteindelijk ben ik rond 11 uur naar bed gegaan om voor te bereiden op een nieuwe dag.

21/12/2009

Dit was de dag dat mijn reis verder ging van Knysna naar Oudtshoorn, de twincity van Alphen a/d Rhijn. De bazbus zou pas rond 12.45 komen, dus nar het ontbijt ben ik naar de Waterfront gelopen om nog wat foto’s te maken. Daarna terug naar het hostel en Beethoven II gekeken, het was op dat moment al bijna 30 graden en te warm om veel te doen. Om 13.15 was de bazbus er en begon de reis naar George, waar de shuttle naar Oudtshoorn wachtte. Ondanks dat de bus te laat in Knysna was, waren we wel op tijd in George. Daar bleek dat ik de enige was die naar Oudtshoorn ging, dus hoefde ik niet heel lang te wachten. De rit van George naar Oudtshoorn duurde ongeveer drie kwartier. Vanaf de zee (George) gingen we het binnenland in, de bergen door met prachtige uitzichten. Uitstappend bij het hostel, Backpackers Paradise, bleek het in Knysna niet warm te zijn geweest, hier was het 40 graden! Inmiddels was het 4 uur en na een half uurtje gelezen te hebben ging ik op weg naar de supermarkt, die uiteindelijk een half uur lopen bleek, waardoor ik rond 6 uur weer terug was. In de dorm was een Duitser, met wie ik de rest van de avond heb zitten praten over Zuid-Afrika en het rare weer in Europa. Hij zou op woensdag naar huis vliegen en dus de 24e in Frankfurt landen, dus hij hoopte dat er dan geen problemen meer zouden zijn met de sneeuw.

22/12/2009

Om half 8 opgestaan om om kwart over 8 mee te gaan met de trip. Eigenlijk was het de bedoeling om het eerste gedeelte met de bus te doen en dan 12 km fietsen, maar aangezien het 41 graden zou worden besloot ik om alles met de bus te doen. De eerste stop was Cango Caves. Om 9 uur begon de rondleiding van een uur, wat indrukwekkend was. Sommige rotsformaties waren formidabel om te zien, zoals bijvoorbeeld twee stalactieten en stalagmieten, die ieder apart een pilaar gevormd hadden en daarna samen waren gegroeid.
Na de Caves ging het naar de Ostrich Farm. Hier was een rondleiding van 3 kwartier, waarbij eerst wat werd verteld over de geschiedenis van de struisvogels en waarom de veren als een industrie in 1914 niet meer rendabel waren, namelijk de auto(vrouwen konden hier met hun grote veren en houden niet in) en de eerste W.O.(havens van PE waren gesloten). Daarna leerden we Pukky kennen, een dwergstruisvogel. Betsie kwam daarna, zij is de enige vriendelijke struisvogel op de farm. Adam en Eve waren daarna aan de beurt, struisvogels van 30 en 32 jaar die al 25 jaar het beste koppel op de farm vormen. Hierna kwam het struisvogelrijden, waar een maximum gewicht van 75 kilo aan verbonden was. Dit omdat struisvogels geen spieren in de benen hebben zitten en dus gemakkelijk een been kunnen breken. Het vangen van de struisvogels gebeurde met een haak om de nek(flexibelste en sterkste gedeelte van het lichaam) en kap over de kop. Zodra de kap erover is, zijn ze rustig. Ze denken namelijk dat als zij jou niet zien, jij hen ook niet kunt zien…Zodra er iemand op zit, wordt de kap er af gehaald en rennen twee verzorgers mee om te zorgen dat je er niet afvalt.
Na de Ostrich Farm werd ik afgezet bij de Wildlife Ranch. Het was inmiddels half 1 een aangezien de bus om 1 uur naar George moest, zou ik van daaruit terug lopen naar het hostel, 2,6 km. Op de ranch eerst een rondleiding gedaan en daarna ben ik op de foto gegaan met witte tijgertjes van ongeveer 8 weken oud. Een verzorgen neemt foto’s met het fototoestel van de ranch, waarvan je een foto krijgt, terwijl een andere verzorger foto’s maakt met je eigen fototoestel zodat je heel veel foto’s hebt :)
Na de foto’s heb ik wat gegeten, waarna ik om kwart voor 3 besloot om terug naar het hostel te gaan, wat ongeveer 20 minuten duurde. Spullen neergelegd en wat gedronken, daarna snel even e-mails gekeken, om hetgeen was over was van de middag met een boek door te brengen. ’s Avonds heb ik gebraaid met twee Engelsen, Martina en James, twee Nederlanders, Marius en Jos, en een Duitser, Peter. De jongens wilden perse hout gebruiken in plaats van houtskool, wat er voor zorgde dat we rond 10 uur aan het eten waren. Het was wel heel gezellig, alleen eten in een vreemd hostel is toch anders dan alleen eten in PE(wat eigenlijk ook bijna niet voorkwam, maar goed).

23/12/2009

Woensdagochtend zou ik voordat de shuttle vertrok gaan paardrijden, de shuttle ging namelijk pas om één uur. Maandag had de backpackers de eigenaar van Le Petit Karoo Ranch opgebeld om het af te spreken. Er werd toen gezegd dat de paarden gevaccineerd zouden worden, maar het dat waarschijnlijk wel kon, maar ze zouden terugbellen. Dat gebeurde niet en de volgende twee dagen werd de telefoon ook niet meer opgenomen, dus geen paardrijden. Wel jammer, maar het betekende ook dat ik mijn tas kon reorganiseren, wat inderdaad al weer nodig was na vijf dagen. Dat duurde alleen niet zo lang, dus heb ik maar weer een boek gepakt en gewacht totdat het één uur was. Om half 12 nog pasta gemaakt en een appel op, het ten slotte een lange dag worden in de bus. Peter moest ook met de shuttle naar George, maar was om één nog niet terug bij het hostel. Er werd besloten om tot half twee te wachten, dan waren we nog op tijd. Uiteindelijk had Peter geen minuut later moeten komen, want dan waren we weg geweest. Om half 3 waren we in George, waar ik om half 3 vertrok mat de bazbus (die was er wel eerder, maar George is ook lunchplaats met 20 minuten stop). De bus zat ongeveer half vol, maar in Mossel Bay kwamen er 7 bij, waardoor er nog vier plaatsen over waren. Jammer genoeg betekende Mossel Bay ook een lekke band, waardoor bij het benzinestation iedereen de bus uitmoest en we 3 kwartier gewacht hebben, maar we konden daarna in ieder geval verder. Uiteindelijk kwamen er nog 2 mensen bij, waardoor er nog voor één persoon plek was, die vlak bij Hermanus opgehaald zou worden. Alleen stonden daar 2 mensen te wachten…Er dus nog 1 plaats en de chauffeur had ook maar één reservering. Uiteindelijk hebben we daar ook een half uur stil gestaan (het was inmiddels bijna half 9) waar niemand echt vrolijk van werd. Uiteindelijk werd er besloten dat de diegene die wel/niet geboekt had achter de bus aan zou rijden tot aan Somerset-West, waar één iemand uit de bus ging. Dit was nog ongeveer 3 kwartier rijden en daarna zou het nog een half uur naar Cape Town zijn. De persoon die achter de bus aanreed was in het bezit van een BMW en had in Cape Town en terug kunnen zijn voordat de bus in Cape Town was…Uiteindelijk zijn we gezamenlijk tot de conclusie gekomen dat het ging om ouders die elkaar niet wilden zien. Rond 10 uur was ik eindelijk bij mijn slaapplek, 33 South Boutique Backpackers. Een dorm met 8 bedden, waarvan er vijf bezet waren nu, dus dat was goed. Gepraat met een Nederlands meisje dat een half jaar in Cape Town gestudeerd had en daarna naar bed gegaan.

24/12/2009

Om half 9 opgestaan en ontbeten. Met een medewerkster van het hostel gepraat over hoe ik het beste naar de stad kon komen, wat met de trein was aangezien dat 11 rand is voor een retourtje naar Kaapstad Centraal. Vanuit daar ben ik naar het toerisme bureau gelopen om op de sightseeing bus te stappen. Dit was zo’n Londense dubbeldekker, dus ik ging lekker bovenin zitten. Ik kreeg oordopjes en kon zelf een taal uitkiezen waarin het commentaar verteld werd. Mijn eerste stap was Castle of Good Hope, dat gebouwd is door de VOC als voorbereiding op een eventuele oorlog met de Engelsen. Het is gebouwd als een pentagram en stond oorspronkelijk aan de zee tot ongeveer 80 jaar geleden, toen de Nederlanders de zee teruggedrongen hebben. Na de tour hier was het terug de bus in naar Table Mountain. Er stond een hééle lange rij voor de kabelbaan, maar gelukkig had ik al een kaartje waardoor ik ongeveer halverwege aan kon sluiten. Na ongeveer drie kwartier stapte ik de kabelbaan in. Plaats voor 65 mensen en met een ronddraaiende vloer. De reis duurde niet lang, maar als je bijna boven bent minder je natuurlijk vaart om het gebouw in te gaan en dat gedeelte wil ik voortaan wel overslaan. Boven op de Tafelberg is het erg mooi en super uizichten, dus ik heb lekker foto’s gemaakt. Om ongeveer 3 uur was ik weer beneden met de kabelbaan en ging ik de bus in. Via Camp Bay en V&A Waterfront terug naar het centrum, waar ik uitstapte bij St. George Church en Company Gardens. Het was inmiddels vier uur en de kerk was al dicht, aangezien het Kerstavond was en er om half zes een dienst was. De Gardens zijn mooi, maar als je alleen bent niet echt speciaal, dus heb ik het station opgezocht om om 16.41 de trein terug naar Observatory te nemen. De ongeveer 200 meter naar de backpackers gelopen, spullen neergezet en wat te weten gehaald bij de Spar (ongeveer 150 meter de ander kant op). Na het eten was gelezen en begonnen met het verslag van gisteren en vandaag. Ook met papa en mama gebeld, jammer genoeg was de worldcall op zodat het gesprek vrij abrupt eindigde. Nu is het dus Kerstavond en ben ik in Kaapstad, waar het meer dan 20 graden is en de zon schijnt. Niet echt mijn gevoel bij Kerstmis :)

25/12/2009

Eerste Kerstdag begon om kwart voor 7, met om 10 voor half 8 de trein naar Cape Town Centrum. Om 9 uur zou de boot naar Robben Island gaan en nu was ik wel te vroeg, maar het was een feestdag en de treinen reden onregelmatig. In de wachtruimte foto’s bekeken van de daders en slachtoffers van het Apartheidsregime. Eenmaal op de boot, de Sikhulelule, ontmoette ik een Noor waarmee ik de rest van trip heb doorgebracht. Na ongeveer 40 minuten kwamen we aan op Robben Island, zo genoemd door de Nederlanders van de VOC-tijd in verband met al de zeehonden(robben dus), die nu inmiddels allemaal ver weg zijn aangezien diezelfde Nederlanders er van leefden en er op jaagden. Tegenwoordig is Robben Island de thuisplaats van ’s werelds derde grootste pinguïnkolonie en willen katten(achtergelaten door de bewakers toen de gevangenis sloot). Van de boot af gingen we in bussen. Onze bus vertrok als eerste, maar was ook de laatste die bij de laatste stop (de gevangenis) aankwam. Onze gids leidt ook altijd de VIP’s rond die op het eiland komen en had daardoor allemaal extra verhalen. Zo zijn er tijdens W.O. II 7 grote kanonnen op het eiland gebouwd om Kaapstad te beschermen als de Duitsers of Japanners aan zouden vallen. Na was de oorlog in 1945 afgelopen en waren de kanonnen af in 1947, maar toch. Twee jaar geleden was Obama, toen nog senator, op het eiland geweest. Bij de kanonnen had onze gids toen gezegd ‘I have a big favor to ask you. Please don’t tell Bush we have weapons of mass destruction here’.
De bus stopte verder nog bij verschillende dingen, zoals de kerk voor de melaatse en de sportvelden van de bewakers, waarna we bij een uitzichtspunt de bus uit mochten. Bij de gevangenis veranderde onze gids. De gidsen in de gevangenis zijn namelijk mensen die daar zelf als politieke gevangen hebben gezeten. Niet prettig om alles opnieuw te beleven elke keer, maar het betekent werk voor ze en in een land met 45% werkloosheid…Er werd verteld over de dagelijkse routine en het verschil in privileges tussen de gevangen van de klassen A,B,C en D. Ook werd er verteld dat veel gevangenen met twee of drie universitaire diploma’s van het eiland weggingen. De routine begon namelijk om 8 uur(het wakker maken door de bewakers) tot half 3 ’s middags waarna ze weer opgesloten werden. Velen besteedden de overige tijd met studeren, aangezien er verder niets te doen was. We begonnen in blok F, waar minimaal 60 gevangenen bij elkaar zaten, en daarna blok B, waar iedere gevangene een eigen cel had en waar Nelson Mandela gezeten heeft. Na de gevangenis gingen we terug naar de boot om terug naar Cape Town te gaan. Robben Island was interessant, maar ook onwerkelijk. Je weet wat er allemaal gebeurd is, maar op een of andere manier dringt het niet door. Ik heb ook niet veel foto’s gemaakt, dat paste op een of andere manier niet. Na de boot ben ik langs het V&A Waterfront verder gelopen naar het Two Oceans Aquarium. Dit was mooi, maar meer iets voor families. Na het aquarium via het Waterfront teruggelopen naar het treinstation en om half 4 de trein terug naar Observatory gepakt. Deze terugreis was gratis, in verband met dat het Eerste Kerstdag was en iedereen inmiddels (’s ochtends niet) vrij was die op het station werkte. De supermarkten waren dus ook dicht en ’s avonds daarom gebraaid met andere mensen van de backpackers.

26/12/2009

Tweede Kerstdag begon ook weer vroeg, om 7 uur, aangezien ik om half 8 opgehaald zou worden voor de Cape Peninsule tour. Dit via de bazbus en we waren met 15 backpackers. De eerste stop was Hout Bay, zo genoemd door de Nederlanders in verband met het hout dat daar vroeger was en gebruikt werd om de schepen te repareren. Hier was een 45 minuten durende boottocht om zeehonden op rotsen te zien, waar de moeders de kleintjes mee naar toe nemen. Daarna gingen we Chapman’s Peak op(dit keer is iets naar een Engelsman genoemd in plaats van een Nederlander). Hier stopte voor een snack met mooi uitzicht op Hout Bay. Hierna was Simonstown aan de beurt, de eerste nederzetting van de Engelsen nadat de Nederlanders verdreven waren. Simonstown ligt ook aan de Atlantische Oceaan maar niet aan Table Bay maar False Bay. Dit weer genoemd naar Nederlands die deze baai binnenvoeren en de Tafelberg niet zagen en dus in de valse baai waren. In Simonstown is Boulders, waar pinquins leven dus daar zijn we drie kwartier gestopt. Hierna ging het verder richting de Kaap, die in Table Mountain National Park ligt. Na een stukje gereden te hebben, stapten we op mountainbikes om zes kilometer te fietsen, waarna de lunch wachtte. Na de lunch begon het te regenen, maar dat duurde gelukkig maar even en eenmaal bij het parkeerterrein van Cape Point was het droog. Bij Cape Point zijn we naar boven gelopen naar de vuurtoren, die niet werkt. Hij is namelijk op een te hoge piek gebouwd, waardoor hij door de bewolking regelmatig niet te zien is. Er is dan ook nieuwe gebouwd die nog steeds in gebruik is. Voor deze kaap zijn vele honderden schepen gezonken door de rotsen en stormen. Voordat het bekend werd als Kaap de Goede Hoop stond het ook bekend als Kaap van de Storm. Het heet trouwens Kaap de Goede Hoop aangezien de Nederlanders goede hoop hadden voor de handel met het oosten. Na Cape Point was het ongeveer 10 minuutjes rijden naar Kaap de Goede Hoop, het meest zuid-westelijke punt van het Afrikaanse continent. Behalve dat dit werkelijk Kaap de Goede hoop is, is er verder niets te doen. Maar, ik ben er geweest ;)
Dit was de laatste stop en we gingen weer terug naar Kaapstad. Nadat ik afgezet was ben ik gelijk nog even de supermarkt in geweest om wat drinken en broodjes te halen. Ook deze avond was van plan om op tijd naar bed te gaan, aangezien op zondagochtend de bazbus tussen 07.15 en 08.30 zou komen voor de reis naar Plettenberg Bay.

27/12/2009

De bazbus was om 08.20 bij mijn backpackers in Observatory. Er waren maar een paar mensen aan boord, maar gedurende de dag kwamen er meer bij en vanaf George was de bus vol, maar bij Wilderness gingen de eerste er al weer uit dus dat viel wel mee. ’s Ochtends op het stuk van 2,5 uur richting Mossel Bay een film gekeken, the Hangover. Leuke film en veel humor, vooral de foto’s aan het eind…Veel is er verder niet over de busrit te vertellen. Een shuttle bij Buffalo Bay was laat, waardoor we pas rond 6 uur in Plettenberg Bay aankwamen. Ingecheckt en je komt dus echt overal Nederlanders tegen, maar goed. Ik heb een bed in de dorm uitgezocht en mijn tas weggezet, om daarna te vragen of ze wisten waar Cottage Pie was…Na een telefoonboek en een plattegrond werd het gevonden, op Robbenberg Beach. Harmen was nog aan het werk maar vond het geen goed idee als ik 45 minuten naar hem toe zou lopen, dus spraken af dat hij het zou laten weten als hij klaar was. Daarna was yoghurt etc. gehaald en even internet gebruikt. Eerste dag van het OKT…Om ongeveer half 9 was Harmen bij de backpackers en hebben we hier wat gedronken en bijgepraat, over het werk en de gasten bij Cottage Pie en mijn trip. Uiteindelijk hadden we allebei nog niet gegeten en zijn we om kwart voor 10 pizza gaan eten. Rond 11 uur is Harmen daarna terug gegaan en ben ik ook gaan slapen.

28/12/2009

Om 8 uur bij de receptie gevraagd of ze voor vandaag de horse safari bij Plettenberg Game Reserve konden boeken, dus die is nu voor dinsdag geboekt. Probleem was wel dat ik nu iets anders moest vinden om vandaag te doen. Uiteindelijk besloot ik om naar Tenikwa te gaan, een cat rehabilitation and sanctuary. Er daar dus bijvoorbeeld cheetahs, luipaarden, wilde Afrikaanse katten, meerkatten etc. De backpackers belden een taxi en ik ging nog even snel geld pinnen. Onderweg werd ik afgeleid door een boekwinkel, dus vandaag weer een nieuw boek gekocht, maar ook de laatste in Zuid-Afrika. Daarna de taxi in. Tenikwa was wel mooi, maar niet heel groot en 130 rand entree vind ik eigenlijk te veel achteraf, maar goed. Het was interessant om de verschillen te horen en te leren waarom het bedreigde diersoorten waren. Om kwart voor 12 was de tour afgelopen en de taxi zou pas om 1 uur komen, dus heb ik nog wat rondgewandeld, maar om ongeveer half 1 begon het te waaien. Uiteindelijk was de taxi er om half twee, maar het weer in Plet was hetzelfde als bij de Crags(waar Tenikwas dus was). Het was dus niet weer voor het strand en mijn plan was om naar Cottage Pie te lopen, maar aangezien Harmen er niet was had dit niet veel zin. Na is het kwart voor vijf en heb ik zitten lezen en schrijven, maar verder nog geen plannen voor vanavond, waarschijnlijk gewoon rustig.

29/12/2009

Laatste dag in Plet en van de reis. Het was dus de bedoeling dat ik om 10 uur een horse safari zou gaan doen in het Plettenberg Game Reserve. Helaas en helaas ook voorspelbaar, was de taxi te laat. 45 minuten te laat…De backpackers belden nog om te vragen of ze wilden wachten, maar we waren pas om half 11 in het game reserve en zo land kun je mensen niet laten wachten, dus ze waren al weg. Met taxi terug naar het hostel: na 500 meter sloeg de auto af: er zit een lek waardoor het water wegloopt. Iemand van het reserve kwam gelukkig helpen en bracht water waardoor ik rond half 12 terug was bij de backpackers, maar echt blij was ik niet met de taxichauffeur…
De rest van de dag gelezen, in de zon gelegen en met Harmen contact gehad. Uiteindelijk vertrok ik om 6 uur met de bus en Harmen ongeveer 10 minuten later met de auto, maar hij was wel 1,5 uur eerder thuis (hij had dan ook 180 gereden, maar toch). Eenmaal thuis op de bank gaan zitten(mn tas er gewoon naast) en samen met Else, Rich en Harmen naar Inglorious Bastards gekeken, geniale film en duidelijk van Quentin Tarantino. Rond kwart voor 12 uiteindelijk naar bed gegaan, met mn tas nog steeds ingepakt.

30/12/2009

Laatste dag in PE en Zuid-Afrika. Rond 9 uur ontbeten met brood en mijn laatste pindakaas, buiten in de zon. Daarna lekker het zwembad in met Harmen en Jose en ook Ellen, die een half uurtje op stage was geweest. Rond 11 uur gingen Jose en Ellen naar het strand, Harmen ging boodschappen doen en ik ging mn tas inpakken. Dat duurde ongeveer een uurtje, daarna gedoucht om het gloor uit te spoelen. Inmiddels was Harmen ook terug en de rest van de dag hebben we zonnend en zwemmend doorgebracht (douche was voor niks geweest). Er zijn ook nog steeds water restricties in PE, dus wat doen wij…het zwembad bijvullen(verboden) en daarna bommetjes maken om te kijken waar het water over de rand ging, totdat dat aan alle kanten gebeurde (ik had al gezegd dat de restricties nog gelden he?). Ons zwembad was dus even een golfslagbad. Uiteindelijk om kwart voor 4 mn badpak uitgedaan en de laatste dingen in mn tas gestopt. Mijn laatste gebeurtenis in PE was naar het vliegveld gebracht worden door Harmen, Ellen en Jose en afscheid nemen.


Bye, Bye...